Ξεφυλλίστε την παρουσίαση από εδώ   ; Ο έχων μοιράζεται ή και χαρίζει ό,τι αγαπά... Ας δούμε το video του εκλεκτού συναδέλφου Αντώνη Κουντούρη. Ποια στοιχεία για την παγκόσμια κατανομή πλούτου-φτώχειας καταγράφει;
Τα στοιχεία δείχνουν ξεκάθαρα ότι η κατανομή του διεθνούς πλούτου γίνεται ολοένα και πιο ανισομερής και, παρά την οικονομική κρίση, οι εκατομμυριούχοι αυξάνουν τον πλούτο τους.
Σύμφωνα με την έκθεση της τράπεζας για το 2015, περίπου ο μισός πλούτος της υφηλίου (το 45,2%) ανήκει στους εκατομμυριούχους, οι οποίοι αποτελούν το 0,7% του παγκόσμιου πληθυσμού.Στη δεύτερη θέση βρίσκονται τα εύπορα κοινωνικά στρώματα που αποτελούν το 7,3% του πληθυσμού και κατέχουν περίπου 40% του πλούτου.
Οι υπόλοιποι κάτοικοι της υφηλίου, το 92%, κατέχουν μόνο το 15,4% του πλούτου, και η πλειοψηφία από αυτούς, το 71%, κατέχει μόλις 3% του παγκόσμιου πλούτου.
Μια σύγκριση της φετινής έκθεσης με τις παρόμοιες εκθέσεις της τράπεζας για προηγούμενα χρόνια προσφέρει αποκαλυπτικά συμπεράσματα. Κατά την περίοδο 2010-2015, η περιουσία των εκατομμυριούχων σε δολάρια αυξήθηκε κατά 60%, και το ποσοστό του παγκόσμιου πλούτου που κατέχουν ανέβηκε κατά περίπου 10%. Σε αντίθεση, η περιουσία των πτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων (του 71% του πληθυσμού) σε δολάρια μειώθηκε κατά την ίδια περίοδο κατά 10%.
Κερδισμένοι από την ανακατανομή του πλούτου βγαίνουν κυρίως οι Αμερικανοί και οι Κινέζοι, των οποίων η περιουσία αυξήθηκε φέτος κατά 6-7% σε σύγκριση με το 2014, ενώ αντίθετα η περιουσία των Ελλήνων μειώθηκε κατά 17%, των Τούρκων κατά 21%, των Ρώσων κατά 38%, και των Ουκρανών κατά 41%.
Παρόλο που οι εκθέσεις της Credit Suisse συμπεριλαμβάνουν στους υπολογισμούς τους στοιχεία πλασματικού πλούτου, η μεθοδολογία που χρησιμοποιείται για όλα τα χρόνια είναι παρόμοια και οι συγκρίσεις είναι ενδεικτικές. Το αναμφισβήτητο συμπέρασμα των εκθέσεων είναι ότι η οικονομική κρίση έχει ευνοήσει τους εκατομμυριούχους, ενώ αντίθετα τα κοινωνικά στρώματα με χαμηλά εισοδήματα έχουν επωμιστεί τις αρνητικές επιπτώσεις της.
πηγή: tvxs
Σε δηλώσεις της, η επικεφαλής της Oxfam Γουίνι Μπιάνιμα έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τη φτώχεια και τον υποσιτισμό λέγοντας πως «δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να επιτρέπουμε εκατοντάδες εκατομμυρίων ανθρώπων να πεινάνε, όταν οι πόροι που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να τους βοηθήσουν απορροφώνται από αυτούς στην κορυφή». Επικαλούμενη μελέτη του λέκτορα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, κ. Γκάμπριελ Ζάκμαν, η Μπιάνιμα είπε πως βάσει υπολογισμών περίπου 7,6 τρισεκατομμύρια δολάρια από προσωπικό πλούτο βρίσκονται σε εξωχώριους φορολογικούς παραδείσους.
Σύμφωνα με την εκθεση της Oxfam 62 μεγιστάνες διαθέτουν περιουσία ίση με το μισό του παγκόσμιου πληθυσμού στις φτωχότερες χώρες. Η έκθεση αναφέρει επίσης ότι η πλειοψηφία των κακοπληρωμένων εργαζομένων είναι γυναίκες.
Στο προοίμιο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας που ξεκινά στις 20 Ιανουαρίου και αναμένεται να φιλοξενήσει αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων από 40 και πλέον κράτη, η διεθνής φιλανθρωπική οργάνωση Oxfam δημοσιεύσει σήμερα μια άκρως αποκαλυπτική έκθεση για την κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας. Δεν πρόκειται βέβαια για μία καινοτομία που αφορά μόνο τη φετινή χρονιά, αφού η Oxfam συνηθίζει να δημοσιεύει σχετική έκθεση κάθε χρόνο τέτοιο καιρό.
Σύμφωνα με τη διεθνή οργάνωση στο διάστημα μεταξύ 2010 και 2015 η περιουσία των 62 πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο -όπως αυτοί καταγράφονται από τη λίστα δισεκατομμυριούχων του Forbes- έχει αυξηθεί κατά 44%. Αντίθετα το ποσοστό ευημερίας περίπου 3,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν στις φτωχότερες περιοχές του πλανήτη καταγράφει την ίδια περίοδο μείωση της τάξης του 41%. Μάλιστα τα τελευταία 25 χρόνια το μέσο εισόδημα του 10% του παγκόσμιου πληθυσμού καταγράφει αύξηση μόλις κατά 3 δολάρια, ήτοι 2,75 ευρώ ετησίως.
Η αυξανόμενη ανισότητα παγκοσμίως προβληματίζει «Η αναπότρεπτη ανισότητα έχει δημιουργήσει έναν κόσμο, όπου 62 άνθρωποι κατέχουν τόσο πλούτο όσο το φτωχότερο μισό του παγκόσμιου πληθυσμου» αναφέρει ειδικότερα η έκθεση. Η επικεφαλής της διεθνούς φιλανθρωπικής οργάνωσης Oxfam Γουίνι Μπιανίμα χαρακτηρίζει αυτή την τάση που φαίνεται να παγιώνεται παγκοσμίως ως «μη αποδεκτή». Μάλιστα παρά τις προσπάθειες κυβερνήσεων ανά τον κόσμο να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της αυξανόμενης ανισότητας, το κενό που χωρίζει πλούσιους και φτωχούς έχει μεγαλώσει δραματικά μέσα στους τελευταίους 12 μήνες, αναφέρει χαρακτηριστικά η έκθεση. Από την πλευρά της η Οxfam κρούει τον κώδωνα του κινδύνου προς τις κυβερνήσεις ανά τον κόσμο, ζητώντας να σταματήσουν πρακτικές που διαιωνίζουν το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, θέτοντας για παράδειγμα τέλος στους φορολογικούς παραδείσους. «Η μη αντιμετώπιση αυτού του θέματος έχει στερήσει πολλές κυβερνήσεις από σημαντικούς πόρους που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν με γνώμονα την καταπολέμηση της φτώχειας και της ανισότητας». Aξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με την Oxfam το 30% του πλούτου που υπάρχει στην Αφρική βρίσκεται σε offshore φορολογικούς παραδείσους, κοστίζοντας σε πολλά αδύναμα οικονομικά κράτη περίπου 14 δις δολάρια (12,8 δις ευρώ ετησίως). Ένα εξίσου ενδιαφέρον στοιχείο της έκθεσης αφορά επίσης την κατάσταση των εργαζομένων ανά τον κόσμο. Σύμφωνα με στοιχεία που παραθέτει η οργάνωση η συντριπτική πλειοψηφία των πλέον κακοπληρωμένων εργαζομένων ανά τον κόσμο είναι γυναίκες, με την ανισότητα μεταξύ των δύο φύλων στον εργασιακό τομέα να αυξάνεται αντί να μειώνεται σε παγκόσμιο επίπεδο. Ακόμη και στη λίστα των 62 πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο μόλις 9 είναι γυναίκες. Σε δηλώσεις της, η επικεφαλής της Oxfam Γουίνι Μπιάνιμα έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τη φτώχεια και τον υποσιτισμό λέγοντας πως «δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να επιτρέπουμε εκατοντάδες εκατομμυρίων ανθρώπων να πεινάνε, όταν οι πόροι που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να τους βοηθήσουν απορροφώνται από αυτούς στην κορυφή». Επικαλούμενη μελέτη του λέκτορα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, κ. Γκάμπριελ Ζάκμαν, η Μπιάνιμα είπε πως βάσει υπολογισμών περίπου 7,6 τρισεκατομμύρια δολάρια από προσωπικό πλούτο βρίσκονται σε εξωχώριους φορολογικούς παραδείσους.
ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ
Ακούω πως στη Νέα Υόρκη,
στη γωνιά των είκοσι έξι δρόμων και του Μπρόδγουεη
στους χειμωνιάτικους μήνες στέκεται ένας άνθρωπος
και παρακαλάει τους περαστικούς να πάρουν κανέναν άστεγο απ'
αυτούς που μαζεύονται γύρω του, για μια νύχτα, στο σπίτι τους.
Ο κόσμος δεν αλλάζει μ’ αυτό,
οι σχέσεις ανθρώπου με άνθρωπο δεν καλυτερεύουν,
ο αιώνας της εκμετάλλευσης δε συντομεύεται μ’ αυτό.
Όμως μερικοί άνθρωποι αποχτούν ένα νυχτερινό καταφύγιο,
ο άνεμος κρατιέται μακριά τους για μια νύχτα,
το χιόνι που τους προορίζονταν πέφτει στο γυμνό δρόμο.
Μην πετάξεις το βιβλίο σου, συ που με διαβάζεις, συνάνθρωπε.
Μερικοί άνθρωποι έχουν καταφύγιο για τη νύχτα,
ο άνεμος θα κρατηθεί μακριά τους για απόψε,
το χιόνι που τους προορίζονταν πέφτει στο γυμνό δρόμο.
Όμως ο κόσμος δεν αλλάζει μ' αυτό,
οι σχέσεις ανθρώπου με άνθρωπο δεν καλυτερεύουν απ' αυτό,
ο αιώνας της εκμετάλλευσης δε συντομεύεται με κάτι τέτοια.
Μπέρτολτ Μπρεχτ (1898-1956)
«Η φιλανθρωπία είναι κατακόρυφη, άρα είναι ντροπιαστική. Πηγαίνει από πάνω προς τα κάτω. Η αλληλεγγύη είναι οριζόντια. Σέβεται τον άλλο και μαθαίνεις από αυτόν. Έχω πολλά να μάθω από άλλους ανθρώπους». (Εδουάρδο Γκαλεάνο.)
“Απέναντι στην απέραντη τούτη τραγωδία, που πλημμυρίζει τα σκοτεινά υπόγεια και τις υγρές αυλές μέσα στις πολιτείες, τα χαμόσπιτα των συνοικισμών και τις καλύβες της αγροτιάς σ’ όλη τη χώρα, η βοήθεια που η επίσημη και ιδιωτική φιλανθρωπία καταπιάνεται να δώσει δεν είναι ούτε σα σταγόνα νερού σε φλογισμένο καμίνι. Τα ελατήριά της άλλως τε δεν είναι καθαρά. Για να υπάρχει της χρειάζεται να υπάρχουνε θύματα. Ο φτωχός εργαζόμενος λαός που είναι το θύμα, και τα παιδιά που είναι διπλά θύματα, πρέπει να ζητήσουνε και να βρούνε τη βοήθεια και την απολύτρωση από τον ίδιο τον εαυτό τους.Δεν πρέπει να περιμένουν τη σωτηρία τους από την άλλη πλευρά. Και του πιο αδύνατου η δύναμη διπλασιάζεται, όταν ενώσει τη λιγοστή του μπόρεση με την προσπάθεια των συντρόφων του. Όταν ο εργάτης , ο αγρότης, ο φτωχός εργαζόμενος λαός νιώσει μιαν ολοκληρωτική αλληλεγγύη να τον ενώνει με όλους τους συντρόφους του στη δυστυχία και μέσα στα σύνορα της χώρας κι όξω απ’ αυτή σ’ όλες τις χώρες της γης, και όταν κινηθεί ομόψυχα και ολόψυχα να βοηθήσει τον εαυτό του και τους άλλους, τότε θα βρει το δρόμο της ανακούφισης και της σωτηρίας. Αλληλεγγύη των δυστυχισμένων! Να το σύνθημα μιας καινούργιας δράσης, που μπορεί να φέρει τα πιο χειροπιαστά αποτελέσματα. Αλληλεγγύη οργανωμένη, ενεργητική ζωντανή, θετική και έμπρακτη, είναι ο πρώτος όρος της σωτηρίας.” ( άρθρο του Δημήτρη Γληνού, 1932 στον απόηχο της μεγάλης κρίσης του 1929): 
